7Monkeys: ဆူးေလညေန

ဆူးေလညေန

5 comments | Tuesday, October 17, 2006

ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ေနေရာင္ျခည္သည္ ေလွာင္ပိတ္ေနေသာ ရန္ကုန္ေဆာင္းတေန႔၏ ေနာက္ဆံုးနာရီအခ်ိဳ ႔အား တတ္အားသမွ် အလင္းေရာင္ေပးေနသည္။ မၾကာမီေနဝင္ေတာ့မည္။ အိပ္တန္းတက္ရန္ ၿပင္ေနေသာငွက္မ်ားအား ဟိုတစုဒီတစုေတြ႕ေနရသည္။ တခါတရံ ေဝွ႔ရန္းေရာက္ရွိလာေသာ အေရွ႕ေျမာက္ေလသာမကယ္လွ်င္ ေဆာင္းညေနခင္းဟု ယံုၾကည္ရန္အေတာ္ပင္ခက္လိမ့္မည္။ အလြန္ပင္ပူေႏြးအိုက္စပ္လြန္ေနသည္ေလ။
ဆူးေလးဝန္းက်င္တဝိုက္သည္ ေထာင္ေသာင္းခ်ီေသာ လႈပ္ရွားသြာလာသူမ်ားႏွင့္အတူ ထုံးစံအတိုင္းမြဲေျခာက္ေျခာက္အသြင္ျဖင့္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနသည္။ ကားအိပ္ေဇာမွအမည္းေရာင္မီးခိုးေငြ႔မ်ား၊ ဆိုင္ခန္းအသီသီး လမ္းေဘးဆိုင္အမ်ိဳးမ်ိဴးတို႔မွက်ပ္ခိုးမ်ား
ႏွင့္ေညွာ္နံ႔မ်ား၊ ကေဋကဍာမကေသာဖုန္မႈန္႔မ်ား၊ လူမ်ိဳးစံုတို႔၏ကိုယ္ေငြ႔အဖံုဖံုႏွင့္.. ေလထုသည္ မည္သည့္အခါမွ် အေရးတယူတိုင္းထြာဖူးျခင္းမရွိသျဖင့္ တိတ္တဆိတ္သာႀကိိတ္၍ ညစ္ညမ္းေနရရွာသည္။ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေသာသတၱဝါ အေပါင္းသည္ ထုိသေကာင့္ သားေလအား တရွုိက္မက္မက္ ရႈသြင္းရႈထုတ္လွ်က္ ေအာင့္သက္သက္ျဖင့္အသက္ဆက္ေနၾကသည္။ အရြယ္အစားအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ယင္ေကာင္မ်ားႏွင့္ အသက္ျပင္းလွေသာ ေခြးေလေခြးလြင္႔အခ်ိဳ႕ကလည္း ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအားပမာမခန္႔ျပဳေနၾကသည္။

ထိုစဥ္ဆူးေလညေနသည္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ လိုင္းကားစပယ္ယာတဦး၏ ၿပာတာတာ မၿပီမသေစ်းေခၚသံႏွင့္ ႏိုးထအသက္ဝင္လာသည္။ ဆူးေလညေနသည္ ္ေဘးဘီဝဲယာကိုလည့္ပတ္ၾကည့္ရႈရင္း ေန႔စဥ္တာဝန္ဝတၱရားတခုအား စတင္ရန္လုပ္ေဆာင္ေလသည္။ ဦးစြာပထမ သူ၏အိုေဟာင္း၍ဝါက်န္႔က်န္႔ျဖစ္ေနေသာ မွတ္စုစာအုပ္အေဟာင္းၾကီးႏွင့္ ခဲတံတိုေလးအားထုတ္၏။ လြန္ေလျပီးေသာသကၠရာဇ္မ်ားမွ ဆူးေလတဝိုက္အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ထိုမွတ္စုစာအုပ္ေဟာင္းေလးေပၚတြင္ အကၡရာမ်ားအၿဖစ္ၿမႈပ္ႏွံျခင္း ခံထားရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေၾကမြေနေသာ အဝတ္အစားတို႔အား ခါ၍တမ်ိဳးဆြဲ၍တဖံုျဖင့္ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ေသး၏။ ယခုေတာ့အသင့္ျဖစ္ျပီ။

ဆူးေလညေနသည္ သူ၏ပတ္ဝန္းက်င္အား အညိဳေရာင္မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ အေသးစိတ္ၾကည့္ရႈမွတ္သားေနသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအေတြ႔အၾကံဳရင့္က်က္ေနျပီျဖစ္သည့္ မ်က္လံုးမ်ားသည္ အရာရာကိုျမင္ေနရသည္။ ပါးလွ်ေသာနားအစံုသည္ အရာရာကိုၾကားေနရသည္။
ေကာက္ညွင္းထုပ္ၾကီးမ်ားႏွင့္တူေသာ ဘက္စ္ကားၾကီးမ်ားအားလည္း မထူးဆန္းေတာ့သလို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေကာက္ညွင္းထုပ္ထဲသို႔အထုပ္ခံေနရေသာ လူမ်ားတို႔အားလည္း ခုခ်ိန္တြင္မသနားမိေတာ့။ အေတြ႔အၾကံဳက သင္ၾကားျပသေပးသြားျပီးျပီ။ လူေပါင္းမ်ားစြာထဲမွ အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်က္ဝန္းမ်ားအား ဆူးေလညေနသည္ ဖယ္ထုတ္မွတ္သားႀကည့္ေနသည္။ အစိုးရရံုးဝန္ထမ္းမ်ား၊ ကုမၸဏီဝန္ထမ္းမ်ား၊ ဆိုင္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွအလုပ္သမားမ်ား၊ ေဆာက္လက္စအေဆာက္အအံုမ်ားမွအလုပ္သမားမ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ေရာက္ရွိလာျပီး အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးေၾကာင့္ျပန္ရမည့္သူမ်ား..၊ အိမ္တြင္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမည့္အေမအို၊ အေဖအို၊ ခင္ပြန္း၊ ဇနီးသည္၊ တီတီတာတာသားသမီးမ်ား။ ဘဝယႏၱရားအားအရွိန္ျပင္းျပင္းလည္ပတ္ေစေသာေလာင္စာမ်ား..။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အနီးဝန္းက်င္တဝိုက္ရွိမီးမ်ားအားလံုး ရုတ္ခ်ည္းအေမွာင္က်သြားသည္။ မီးျပတ္သြားျခင္းဘဲျဖစ္ရမည္။ အထိုက္အတန္႔ေသာ ကာလေလးတခုေတာ့ အတန္ငယ္အဆင္မေျပျဖစ္သြားရသည္။ သို႔ေသာ္မိနစ္ပိုင္းအတြင္း တဒိုင္းဒိုင္းႏွင့္ေအာ္ဟစ္တတ္ေသာ ေဒါသၾကီးသည့္ကိုယ္ပိုင္မီးစက္ငယ္မ်ားက အလင္းေရာင္တခ်ိဳ႕တဝက္ကိုၿပန္္လည္ထုတ္လြတ္ေပးၾကသည္၊ဆူးေလညေနသည္ မေတာ္တဆမီးပ်က္သြားေသာေန႔မ်ား၊ မေတာ္တဆမီးဖ်က္သြားေသာေန႔မ်ား၊ တမင္သက္သက္မီးပ်က္သြားေသာေန႔မ်ား၊ တမင္သက္သက္မီးဖ်က္သြားေသာေန႔မ်ား.. သည္တို႔အားျပန္လွန္ၾကည့္ရႈရင္း ခဏတာမွ်အလုပ္ရႈပ္သြားရသည္။

ဦးထုတ္ျဖဴေဆာင္းထားေသာလူတဦး စူရွသည့္ခရာသံတခုအား ညွစ္ထုတ္လိုက္သည္ကုိ ျမင္လိုက္သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲမည္သို႔ျဖစ္မည္ကို ဆူးေလညေနအပါအဝင္ကေလးေရာ ေခြးပါမက်န္အားလံုးသိၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့စပ္စုစြာျဖင့္ အနားသို႔ကပ္္၍သြားၾကည့္၏။ ဆူးေလညေနကေတာ့ မေန႕ကေပါင္းမ်ားစြာလို မ်က္ႏွာလႊဲေနလိုက္သည္။ ေနလံုးလံုးဝင္သြားေခ်ၿပီ။ မၾကာမီတာဝန္ခ်ိန္ကုန္ဆံုးေတာ့ မည္။အရာရာသည္ ဆူးေလးဝန္းက်င္တဝိုက္တြင္ ၿဖစ္သင့္သည့္အတိုင္းျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္။ ဝရုံးသုန္းကားလူအုပ္ၾကီးမ်ား၊ ကားတန္းၾကီးမ်ား၊ ညစ္ပတ္ေပပြေနေသာဆိုင္မ်ားႏွင့္စားသံူးသူမ်ား၊ ေအးဓျမတိုက္ေနသူမ်ားႏွင့္ ဓါးျပအတိုက္ခံရသူမ်ား၊ ေနသားတက်ရွိလြန္းလွသည္။

ဝိုးတဝါးလေရာင္ေအာက္တြင္ ဆူးေလညေနသည္ ညခ်မ္းအတြက္ ထြက္ခြါရန္အသင့္ျဖစ္ေနသည္။ မွတ္စုစာအုပ္ၾကီးအားလည္း ေနသားတက်ထားခဲ့ျပီးျပီ။
ေနာက္ဆံုးမထြက္ခြါမီ..

သမင္လည္ျပန္တခ်က္ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးၾကည့္မိလိုက္သည္။ ျဖစ္သလိုေပါ့က်တခြက္ျဖင့္ ဘဝကိုစားျမွဳန္႔ျပန္ေနသည့္္ေခါင္းျဖဴျဖဴေအာက္တန္းစားေရးၾကီးတစ္ဦး၊ ေငြတစ္ရာတန္တစ္ရြက္အား
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း အရက္ဝယ္ေနသည့္ ကုန္ထမ္းသမားတစ္ဦး၊ အရင္းျပဳတ္သြား႕၍ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနေသာ ပါးကြက္ၾကားႏွင့္ဟင္းရြက္သည္မိန္းမ၊ ညစာစားရရန္မေသခ်ာေတာ့ေသာ ေရာင္းမေကာင္းသည့္ ၈ႏွစ္အရြယ္ပူေပါင္းသည္ေလး၊ နယ္ရွိမိသားစုကိုသာေငြျပန္ပို႔ႏိုင္ရန္္အၿမဲစဥ္းစားေနေသာ ေတာင္ပံမပါသည့္ ညဥ့္ငွက္မေလး၊ ညေစာင့္တာဝန္ထမ္းရန္ လွမ္းလာေနေသာပင္စင္စားအဖိုးအိုတစ္ဦး။ ပူေလာင္လွေသာ သက္ျပင္းရွည္တခုမႈတ္ထုတ္သံကို မည္သူမွ်မၾကားလိုက္ပါ။ သိန္းရာေက်ာ္တန္ကားၾကီးကားငယ္ အသြယ္သြယ္ကေတာ့ ဆူးေလအဝိုင္းၾကီးအားဝိုင္းၾကီးပတ္ပတ္ဒူေဝေဝျဖင့္ကခုန္လွ်က္။

posted by boedawgyi

at 4:27 PM Permalink