1
comments
|
Wednesday, September 27, 2006
အဲဒီေတာ႐ုိင္းေၿမမွာ
ေၿခခ်စရာ မ႐ွိေလာက္ေအာင္
ႏြားေၿခရာခြက္ေတြနဲ ့ၿပည့္ႏွက္ေနတယ္
မုိးလုံးကၽြတ္
တအုံးအုံး တအြမ္အြမ္
ေအာ္ၿမည္ေနတဲ့
ဖားမ်ဴိးစုံနဲ ့ ႀကပ္ပ်ံမက်စည္ကားေနတယ္
ေခြး႐ုိင္းအူသံေတြ
ေႀကာက္မက္ဖြယ္ ဗြက္ထေနတယ္
ညြတ္ညြတ္ကုိင္းကုိင္း
ပၽြတ္သိပ္ေပါက္ေနတဲ့ ကုိင္းပင္ေတြလည္းရွိတယ္
ၿမစ္မခ်မ္းသာတဲ့
ဖြတ္က်ားႀကီး ေတြလည္းဗုံးေဘာလေအာ႐ွိတယ္
မင္းသားက ကေနတဲ့
ဘီလူးႀကီးေတြလည္းဗုံးေဘာလေအာ႐ွိတယ္
အယက္ပါရဂူ
ေမာင္ေမာင္လိပ္ေတြလည္း ဗုံးေဘာလေအာ႐ွိတယ္
ဂၽြိဴက္စ္ရဲ႕ ဒပ္ဘလင္နာက
ဝက္ကေလးေတြလည္း ဗုံးေဘာလေအာ႐ွိတယ္
ဘာမသိညာမသိ
အမွ်ားခံေနရတဲ့ ငါးေလးေတြလည္း ဗုံးေဘာလေအာ႐ွိတယ္
တစာစာ အစာေတာင္းေနတဲ့
စာကေလးေတြ့လည္း ဗုံးေဘာလေအာရွိတယ္
အဲဒါေတြနဲ ့ဆန္႕က်င္ဘက္
က်ားေတြ ၿခေသၤ့ေတြ တၿဖည္းၿဖည္း မ်ဴိးတုံးကုန္ၿပီ
အရိပ္အာဝါသ သစ္ပင္ႀကီးေတြ တၿဖည္းၿဖည္းြ မ်ဴိးတုံးကုန္ၿပီ
ညေရာက္မွ တိတ္တဆိတ္အစာရွာရတဲ့
ဇီးကြက္တခ်ဴိ႕့လည္း မစုိစေလာက္ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္
အုိးေဝ အုိးေဝ
တြန္ႀကဴး အကထူးတဲ့
ေဒါင္းေတြလည္း မစုိစေလာက္ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္
ရာသီဥတုဆုိရင္လည္း မုိးခါးမုိးေတြ ဒလေဟာရြာလုိ ့
ပူလုိက္တာလည္း ဝက္ဝက္ကြဲ
ဟုိးအရင္ကေလာက္ မစိမ္းလမ္းေတာ့ဘူးတဲ့။
ထြီ….
အဲဒီေတာ႐ုိင္းေၿမႀကီးကုိဘဲ
ငါ့လုိ ေသာက္သုံးမက်တဲ့
ဗုံမဟုတ္ပတ္မဟုတ္ေကာင္က
လြမ္းလုိက္ရတာ....... လြမ္းလုိက္ရတာ
ရင္ဘက္ေတာင္နာတယ္။
ဒီအမ္
1 Comments:
ဒီကဗ်ာကိုၾကိဳက္တယ္အကို ထိတယ္
7:01 PM
Post a Comment
<< ေမ်ာက္တုိ႔၏အိမ္သုိ႔ သင္ၿပန္လုိက ၿပန္ႏုိင္ပါသည္။